W sali wystawowej Biblioteki Głównej Politechniki Śląskiej będzie można obejrzeć wystawę poświęconą życiu i działalności politycznej Eduarda Panta.

Eduard Pant, urodzony w 1887 r. w Witkowicach koło Morawskiej Ostrawy, a zmarły w 1937 r. w Katowicach był z zawodu nauczycielem gimnazjalnym, a z pasji działaczem społeczny i polityczny. Osiągnął godność senator Rzeczypospolitej Polskiej, był posłem na Sejm Śląski.

Pochodził z wielodzietnej rodziny robotniczej. Po zdaniu egzaminu maturalnego w gimnazjum w Morawskiej Ostrawie studiował teologię w seminarium w Kromieryżu i filologię klasyczną na Uniwersytecie w Pradze, gdzie w 1911 r. uzyskał stopień doktora. Przed wybuchem I wojny światowej pracował jako nauczyciel gimnazjalny kolejno w: Pradze, Linzu, Wiedniu, Kufsteinie i od roku szkolnego 1914/1915 w Bielsku. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany i w szeregach armii austriackiej służył na froncie rosyjskim i włoskim, gdzie został ciężko ranny, czego skutki odczuwał do końca życia. Po powrocie do Bielska ponownie rozpoczął pracę jako nauczyciel, jednocześnie rozpoczynając działalność polityczną w chadeckim, Christlich-sozialer Verein (w latach 1924-1926 był jego przewodniczącym), a potem w ramach jednolitej niemieckiej partii chrześcijańsko-demokratycznej, Deutsche ChristlicheVolkspartei. W 1926 r. przeniósł się na stałe do Katowic, a w rok później objął funkcję przewodniczącego partii i męża zaufania wszystkich Niemców w województwie śląskim. To on dysponował środkami finansowymi przekazywanymi z Niemiec za pośrednictwem niemieckiego MSZ i Deutche Stiftung. Jego pozycję do 1933 r., drugiego obok Otto Ulitza, wiodącego polityka niemieckiego w woj. Śląskim - w latach 1928-1935 był senatorem RP oraz w latach 1922-1935 posłem do Sejmu Śląskiego, w tym w II Sejmie był przewodniczącym Klubu Niemieckiego i wicemarszałkiem - utwierdzały wpływy w masowym ruchu Verband deutscher Katholiken in Polen oraz wydawanie największego niemieckojęzycznego dziennika w Polsce - "Der Oberschlesische Kurier".

Po 1933 r. Pant rozpoczął bezkompromisową walkę z rozszerzającymi się wśród Niemców w Polsce wpływami nazistowskimi. W tym celu założył nową gazetę "Der Deutsche in Polen". Działalność ta skończyła się klęską polityczną Panta. Został opuszczony przez wiekszość swoich zwolenników, wierna pozostała mu tylko niewielka liczba członków DChV, z którymi założył w 1937 r. nie odgrywający większej roli Verband der Deutschen in Polen. O jego ostatecznej porażce zadecydowało wykluczenie go z VDK. Bezskutecznie próbował jeszcze budować wspólny front antynazistowski polityków mniejszości niemieckich z całej Europy Środkowo-Wschodniej.

Za polityczną bezkompromisowość i wierność swym ideałom Eduard Pant zapłacił wysoką cenę zarówno za życia, jak i po śmierci. W komunistycznej Polsce nie było miejsca na pamięć o Niemcu, który z jednej strony nigdy nie akceptował Hitlera jako przywódcy swojego narodu, a z drugiej zaciekle walczył o prawa swych ziomków żyjących jako mniejszość w II Rzeczpospolitej.

Wystawa została przygotowana przez Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej w Gliwicach, a oglądać ją można od 17.04 do 4.05. 2009 w sali wystawowej Biblioteki Głównej Politechniki Śląskiej [ PON-PT w godz. 9.00-19.00, SOB w godz. 9.00-14.00].