![]() | |||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Funkcja zintegrowanego uwierzytelniania systemu Microsoft Windows obsługuje dwa protokoły zapewniające uwierzytelnianie typu wezwanie/odpowiedź:
Protokół Kerberos oferuje także metodę tworzenia relacji zaufania między domenami sieci. Mogą to być relacje przechodnie, jednokierunkowe lub dwukierunkowe. Aby uzyskać więcej informacji o uwierzytelnianiu Kerberos, zobacz dokumentację programu Internetowe usługi informacyjne (IIS) w systemie Windows Server 2003.
Zarówno w protokole NTLM, jak i Kerberos ulepszenie zabezpieczeń polega na szyfrowaniu nazw i haseł użytkowników przed wysłaniem ich przez sieć. Serwery wirtualne rozszerzone o program Windows SharePoint Services w wersji wcześniejszej niż Windows SharePoint Services Service Pack 2 miały domyślnie włączone uwierzytelnianie NTLM, ponieważ było ono zgodne z większością klientów. Program Windows SharePoint Services z dodatkiem Service Pack 2 i nowsze nie mają automatycznie włączonego uwierzytelniania NTLM. Jeśli jednak zostanie wybrane uwierzytelnianie Kerberos, a konto puli aplikacji używane przez program Windows SharePoint Services na serwerze wirtualnym nie będzie domyślną usługą sieciową, należy wykonać następujące czynności:
Dodatkowo, jeśli serwer wirtualny został rozszerzony o wersję programu Windows SharePoint Services wcześniejszą niż Windows SharePoint Services Service Pack 2, musisz przeprowadzić edycję metabazy programu IIS w celu włączenia zarówno uwierzytelniania NTLM, jak i Kerberos.
Uwaga Aby wykonać czynności z tej sekcji, musisz być administratorem domeny.
Jeśli tożsamość puli aplikacji dla programu Windows SharePoint Services została skonfigurowana do korzystania z wbudowanego podmiotu zabezpieczeń (na przykład Zarządzanie NT\Usługa sieciowa lub Zarządzanie NT\System lokalny), można pominąć ten krok. Konta wbudowane są automatycznie skonfigurowane do współpracy z uwierzytelnianiem Kerberos. Jeśli jednak korzystasz ze zdalnej bazy danych programu Microsoft SQL Server, nie jest zalecane używanie wbudowanego podmiotu zabezpieczeń ani konta, takiego jak domena/nazwa_komputera$.
Jeśli korzystasz z serwera zdalnego z programem Microsoft SQL Server 2000 i chcesz używać konta Zarządzanie NT\Usługa sieciowa jako konta domeny, musisz dodać wpis Domena\Nazwa_komputera$ i przyznać mu uprawnienia z grupy Twórcy bazy danych i Administratorzy zabezpieczeń. Dzięki temu program Windows SharePoint Services będzie mógł połączyć się z komputerem zdalnym z programem SQL Server w celu utworzenia baz danych konfiguracji i zawartości.
Jeśli tożsamość puli aplikacji jest kontem użytkownika domeny, musisz skonfigurować nazwę zasady usługi (SPN, service principle name) dla tego konta. W tym celu wykonaj następujące czynności:
setspn -A HTTP/Nazwa_serwera Domena\Nazwa_użytkownika
gdzie Nazwa_serwera to w pełni kwalifikowana nazwa domeny serwera, Domena to nazwa domeny, a Nazwa_użytkownika to nazwa konta użytkownika domeny.Uwaga Aby wykonać czynności z tej sekcji, musisz być administratorem domeny.
Jeśli w systemie nie ma składników Web Part uzyskujących dostęp do zasobów zdalnych, nie musisz wykonywać tych dodatkowych czynności.
Jeśli programujesz składniki Web Part dla programu Windows SharePoint Services, które będą uzyskiwać dostęp do zasobów zdalnych, musisz wykonać procedurę opisaną w sekcji „Konfigurowanie nazwy zasady usługi dla konta użytkownika domeny” i skonfigurować zarówno komputer, jak i konto puli aplikacji jako zaufane w kwestii delegowania (zgodnie z opisem w kolejnych sekcjach).
Uwaga Aby wykonać czynności z tej sekcji, musisz być administratorem domeny.
Edycję metabazy programu IIS można przeprowadzić za pomocą programu Notatnik lub skryptu. Użycie skryptu jest zalecane w przypadku aktualizowania wielu serwerów. W poniższych sekcjach opisano obie metody.
Uwaga Ten krok jest wymagany tylko w przypadku serwerów wirtualnych rozszerzonych o wersję programu Windows SharePoint Services bez dodatku Service Pack 2.
NTAuthenticationProviders="NTLM"
NTAuthenticationProviders="Negotiate,NTLM"
Uwaga Ten krok jest wymagany tylko w przypadku serwerów wirtualnych rozszerzonych o wersję programu Windows SharePoint Services bez dodatku Service Pack 2.
cd dysk:\inetpub\adminscripts
gdzie dysk to dysk, na którym zainstalowano system Windows.cscript adsutil.vbs get w3svc/xx/NTAuthenticationProviders
gdzie xx to numer identyfikacyjny serwera wirtualnego. Numerem identyfikacyjnym serwera wirtualnego domyślnej witryny sieci Web jest 1. Jeśli serwer wirtualny jest rozszerzony za pomocą programu Windows SharePoint Services, zostanie zwrócony następujący ciąg:ntauthenticationproviders: (STRING) "NTLM"
cscript adsutil.vbs set w3svc/xx/NTAuthenticationProviders "Negotiate,NTLM"
gdzie xx to numer identyfikacyjny serwera wirtualnego.