| |||||
| |||||
Program Microsoft Windows SharePoint Services działa opierając się na programie Microsoft SQL Server. Do serwerów obsługujących bazy danych należą następujące programy:
Jeśli na serwerze nie zainstalowano programu SQL Server, po zainstalowaniu program Windows SharePoint Services automatycznie jest instalowany program WMSDE. Jeśli do zainstalowania programu Windows SharePoint Services zostanie użyty interfejs wiersza polecenia lub skrypt, dla bazy danych można określić odrębny serwer.
Program Windows SharePoint Services do uruchamiania witryn w obrębie serwera wirtualnego używa dwóch odrębnych baz danych — bazy danych zawartości i bazy danych konfiguracji.
Program Windows SharePoint Services używa bazy danych do przechowywania zawartości witryny i zarządzania nią. Tak jak każdy serwer wirtualny może zarządzać wieloma witrynami sieci Web najwyższego poziomu, tak każdy serwer wirtualny używa wielu baz danych zawartości do przechowywania zawartości witryny. Jeśli program Windows SharePoint Services jest uruchomiony na jednym serwerze, zarządzającym tylko kilkoma witrynami, prawdopodobnie do obsługi wszystkich witryn jest używana ta sama baza danych zawartości. Do zwiększenia pojemności farmy serwerów może być potrzebnych kilka baz danych zawartości, przechowujących dane witryn każdego serwera wirtualnego.
Można ułatwić zarządzanie zawartością witryny dużej farmy serwerów, ustalając limit liczby witryn sieci Web najwyższego poziomu, które mogą magazynować zawartość w bazie danych zawartości. Można określić limit ostrzegawczy i maksymalny limit liczby witryn. Zdarzenie osiągnięcia limitu ostrzegawczego jest rejestrowane w Dzienniku zdarzeń systemu Windows NT, dzięki czemu użytkownik może podjąć odpowiednie działania. Po osiągnięciu limitu maksymalnego za pomocą tej bazy danych zawartości nie będzie można utworzyć następnych witryn.
Ostrzegawcze i maksymalne liczby witryn są określane przez użytkownika. Aby określić liczbę właściwą dla konkretnej sytuacji, należy podzielić ilość dostępnego miejsca na dysku serwera bazy danych przez szacowany rozmiar witryny (razem z buforem). W przypadku używania przydziałów należy podzielić miejsce na dysku przez przydział miejsca na dysku (razem z buforem).
Bufor pozwala danej liczbie witryn rosnąć poza poziom ostrzegawczy, ale bez przekroczenia miejsca na dysku. Rozmiar buforu zależy od użytkownika, ale powinien zapewnić dostatecznie dużo miejsca na wzrost, aby użytkownik zdążył zareagować na zdarzenie ostrzegawcze zanim zostanie przekroczona liczba maksymalna. Po osiągnięciu liczby maksymalnej w danej bazie danych zawartości nie można tworzyć następnych witryn. Należy utworzyć bufor dostatecznie duży, aby zapewniał użytkownikom możliwość kontynuowania tworzenia witryn, zgodnie z ich potrzebami i bez konieczności stałego tworzenia nowych baz danych zawartości.
Bazy danych zawartości są tworzone i zarządzane na poziomie serwera wirtualnego. Po utworzeniu nowej bazy danych zawartości (lub rozszerzeniu serwera wirtualnego) są określane ustawienia połączeń bazy danych dla bazy danych zawartości. Ustawienia te można aktualizować, jeśli np. zmieni się nazwa serwera bazy danych.
Za pomocą administracji centralnej programu SharePoint można tworzyć i usuwać bazy danych zawartości, określać ustawienia, takie jak serwer bazy danych używany dla tej zawartości i dozwolona liczba witryn sieci Web najwyższego poziomu dla bazy danych zawartości w farmie serwerów. Tam też można wyświetlić pełną listę baz danych zawartości serwera wirtualnego i „rzutem oka” sprawdzać bieżące, ostrzegawcze i maksymalne poziomy witryn danej bazy danych zawartości.
Program Windows SharePoint Services używa bazy danych do przechowywania informacji dotyczących mapowania witryny i informacji konfiguracyjnych komputera serwera, serwerów wirtualnych na komputerze serwera i serwerów w farmie serwerów. Ta baza danych nosi nazwę bazy danych konfiguracji. Jedną farmę serwerów obsługuje jedna baza danych konfiguracji, bez względu na to, czy farmą serwerów jest jeden komputer serwera z całą zawartością, czy kilka komputerów serwerów.
Baza danych konfiguracji jest tworzona automatycznie w przypadku instalowania programu Windows SharePoint Services na jednym serwerze za pomocą programu Microsoft SQL Server Desktop Engine (Windows) 2000 (WMSDE). W przypadku instalowania programu Windows SharePoint Services w środowisku farmy serwerów lub razem z programem Microsoft SQL Server instalacja kończy się bez utworzenia bazy danych konfiguracji; bazę danych należy utworzyć za pomocą stron administracyjnych HTML lub wiersza polecenia.