Rozszerzanie serwera wirtualnego — informacje

Program Microsoft Windows SharePoint Services do zarządzania witrynami sieci Web na serwerze używa serwerów wirtualnych. Proces stosowania programu Windows SharePoint Services wobec serwera wirtualnego nosi nazwę rozszerzania. Należy rozszerzyć serwer wirtualny za pomocą programu Windows SharePoint Services, by można było utworzyć witrynę sieci Web opartą na programie Windows SharePoint Services. W przypadku instalowania programu Windows SharePoint Services na jednym serwerze za pomocą prostej instalacji, automatycznie jest rozszerzany domyślny serwer wirtualny i tworzona witryna sieci Web. Po zainstalowaniu programu Windows SharePoint Services w bardziej złożonym środowisku (np. wiele witryn zarządzanych na jednym serwerze lub wiele witryn na farmie serwerów), każdy serwer wirtualny należy rozszerzać oddzielnie. Aby rozszerzyć nowy serwer wirtualny, należy wykonać następujące kroki:

Tworzenie serwera wirtualnego w Internetowych usługach informacyjnych (IIS).
Uwaga Aby wykonać tę procedurę, należy być zalogowanym jako członek grupy Administratorzy na komputerze lokalnym albo należy być zalogowanym przy użyciu konta będącego członkiem grupy administratorów programu SharePoint i któremu udzielono uprawnień administrowania usługami IIS.
Jeżeli to konieczne, połączenie się z bazą danych konfiguracji dla farmy serwerów.
Rozszerzenie serwera wirtualnego za pomocą stron administracji centralnej programu SharePoint lub wiersza polecenia.

W jaki sposób rozszerzenie serwera wirtualnego wpływa na wzajemne oddziaływanie serwera i baz danych?

Program Windows SharePoint Services używa baz danych do magazynowania wszystkich danych serwera wirtualnego, w tym zarówno ustawień konfiguracji i zawartości witryny. Po rozszerzeniu serwera wirtualnego i skonfigurowaniu witryny użytkownik ma do czynienia z dwiema różnymi bazami danych:

Baza danych konfiguracji Baza danych konfiguracji utrzymuje połączenia między serwerami i bazami danych zawartości, przechowuje ustawienia serwera, identyfikuje zawartość i serwery wirtualne, które ją udostępniają. Jedna baza danych konfiguracji przypada na jeden samodzielny serwer lub jedną farmę serwerów. Aby uzyskać więcej informacji o bazie danych konfiguracji, zobacz temat Bazy danych zawartości i konfiguracji — informacje.
Baza danych zawartości Bazy danych zawartości przechowują dane z witryn: zarówno dane zarządzania witryną (np. nazwy i uprawnienia użytkowników), jak i zawartość (np. listy danych i dokumentów z bibliotek dokumentów). Można utworzyć tyle baz danych zawartości, ile jest potrzebnych do obsługiwania witryn sieci Web na serwerach. Obsługa serwera działu może wymagać tylko jednej bazy danych zawartości, obsługa farmy serwerów może wymagać tysięcy baz. Witryna sieci Web, która jest dostępna dla członków zarówno wewnątrz, jak i poza zaporą (ekstranet), może mieć jedną bazę danych zawartości połączoną z dwoma serwerami wirtualnymi z bardzo różnymi adresami URL. Aby uzyskać więcej informacji o bazie danych zawartości, zobacz temat Bazy danych zawartości i konfiguracji — informacje.

Przed rozszerzeniem pierwszego serwera wirtualnego na komputerze serwera należy utworzyć bazę danych konfiguracji lub połączyć się z nią; pozostałe serwery wirtualne nie muszą być oddzielnie rejestrowane za pomocą bazy danych konfiguracji. Rozszerzając serwer wirtualny, użytkownik wybiera, czy utworzyć nową bazę danych zawartości, czy połączyć się z istniejącą bazą.

Nawiązywanie połączenia z bazą danych konfiguracji (dotyczy tylko farmy serwerów)

Dodając serwer do farmy serwerów i rozbudowując pierwszy serwer wirtualny dla danego serwera, najpierw należy się połączyć z bazą danych konfiguracji farmy serwerów. Aby się połączyć z bazą danych konfiguracji, należy użyć strony Ustawianie serwera baz danych konfiguracji. Aby uzyskać więcej informacji, należy się zapoznać z tematem Zarządzanie bazą danych konfiguracji. Po połączeniu z bazą danych konfiguracji można rozszerzać serwer wirtualny.

Rozszerzanie serwera wirtualnego, na którym działają już rozszerzenia serwera programu Microsoft FrontPage 2002

Jeśli istnieje serwer wirtualny z rozszerzeniami serwera programu FrontPage 2002, który ma być uaktualniony do wersji Windows SharePoint Services, należy odinstalować rozszerzenia serwera programu FrontPage, a następnie rozszerzyć serwer wirtualny. Aby zachować zawartość witryny opartej na rozszerzeniach serwera programu FrontPage 2002, przed odinstalowaniem należy użyć narzędzia smigrate.exe i za jego pomocą przenieść zawartość do nowej witryny opartej na programie Windows SharePoint Services. Aby uzyskać więcej informacji dotyczących narzędzia smigrate, zobacz Przenoszenie witryn sieci Web — informacje.

Przyczyny rozszerzania serwera wirtualnego

Rozszerzanie serwera wirtualnego ma na celu wzbogacenie możliwości serwera, zarówno serwera działu, jak i jednego z wielu serwerów w farmie. Bogatsze możliwości mogą oznaczać albo więcej miejsca na zawartość witryny sieci Web, albo więcej połączeń do istniejących witryn sieci Web. Jeśli na przykład witrynę odwiedza wiele osób, można mieć kilka serwerów wirtualnych, które zarządzają tą samą zawartością i umożliwiają obsługę większej liczby równoczesnych użytkowników oraz zachowanie równowagi ładowania między serwerami. Rozszerzenie serwera wirtualnego umożliwi jedną z następujących czynności:

Dodawanie nowej zawartości Można udostępnić użytkownikom więcej miejsca na nowe witryny sieci Web i dodatkową zawartość, rozszerzając nowy serwer wirtualny. Należy zauważyć, że można też zwiększyć ilość miejsca dla użytkowników, dodając więcej zbiorów witryn lub nowych baz danych zawartości do istniejącego serwera wirtualnego. Aby uzyskać więcej informacji o tworzeniu witryn sieci Web najwyższego poziomu, zobacz temat Tworzenie witryn — informacje. Aby uzyskać więcej informacji o bazach danych zawartości, zobacz temat Zarządzanie bazą danych zawartości.
Połączenie z istniejącą zawartością Aby nowy serwer wirtualny wskazywał witrynę sieci Web, która jest już w użyciu (umożliwiając więcej połączeń z witryną lub zwiększając liczbę adresów URL wskazujących witrynę), można go połączyć z istniejącą bazą danych zawartości. Rozszerzając serwer wirtualny, można wybrać bazę danych zawartości, która będzie używana. Bazy danych zawartości są w rzeczywistości wyświetlane na liście jako serwery wirtualne, a lista zawiera wszystkie serwery wirtualne istniejące aktualnie na serwerze (przy ustawieniu dla jednego serwera) lub farmie serwerów. Lista ta jest tworzona za pomocą kwerendy na bazie danych konfiguracji, dlatego przed rozszerzeniem serwera wirtualnego trzeba się połączyć z bazą.
Po rozszerzeniu i połączeniu z istniejącą bazą danych zawartości wszystkie dane konfiguracyjne dotyczące istniejącego serwera wirtualnego są stosowane dla nowego serwera wirtualnego. Stosowane są również ścieżki zarządzane. Oznacza to, że jeśli serwer A zawiera ścieżki /zespoły, /witryny i /użytkownicy, po rozszerzeniu serwera wirtualnego B i połączeniu go z bazą danych zawartości dla serwera wirtualnego A, serwer wirtualny B także będzie zawierać ścieżki /zespoły, /witryny i /użytkownicy. Można kierować użytkownika do serwera wirtualnego A lub B, a użytkownik będzie widział tę samą zawartość — w istocie serwery wirtualne A i B są dublowane. Aby uzyskać więcej informacji o adresach URL w programie Windows SharePoint Services, należy się zapoznać z zestawem Windows SharePoint Services Resource Kit.

Przy rozszerzaniu serwera wirtualnego konieczne są następujące informacje:

Używana pula aplikacji dla serwera wirtualnego.
Konto użytkownika i adres e-mail właściciela domyślnej witryny sieci Web najwyższego poziomu tego serwera wirtualnego.
Baza danych zawartości używana do przechowywania danych dla witryn na serwerze wirtualnym.

Adres URL, który będzie używany dla witryny sieci Web najwyższego poziomu (opcjonalnie). Domyślnie witryna sieci Web najwyższego poziomu jest tworzona w katalogu głównym serwera wirtualnego, ale można określić też niestandardową ścieżkę URL.
Szablon przydziału, który zostanie zastosowany, jeśli na serwerze są stosowane przydziały (opcjonalne).
Język, który ma być używany dla domyślnej witryny sieci Web najwyższego poziomu (należy wybrać z zestawu języków programu Windows SharePoint Services zainstalowanych na serwerze).
Szablon witryny, który ma być zastosowany dla witryny sieci Web najwyższego poziomu (opcjonalne). W wierszu polecenia, w tym samym poleceniu, które zostało użyte do rozszerzenia serwera wirtualnego, można określić szablon, który zostanie zastosowany dla witryny sieci Web najwyższego poziomu. Można też wybrać szablon z administracji centralnej programu SharePoint, ale w tym celu trzeba przejść do witryny.

Tematy pokrewne

Bazy danych zawartości i konfiguracji — informacje

Określanie ustawień bazy danych konfiguracji

Rozszerzanie serwera wirtualnego

Tworzenie witryn — informacje